Pendidikan Melalui Televisyen

 Televisyen merupakan satu media yang penting boleh dikatakan mampu milik oleh hamper semua rakyat di Negara Malaysia ini. Ianya bukanlah suatu keperluan tetapi merupakan satu contoh keinginan. Namun, kegunaan televisyen kini semakin meluas dan ianya hampir boleh dikatakan sebagai suatu keperluan dalam bermasyarakat. Dahulu, televisyen hanya dianggap sebagai hiburan yang dipunyai oleh orang-orang berada. Teringat suatu ketika dulu, dimana anak-anak bertandang ke rumah jiran yang punya  televisyen untuk menumpang menonton. Tapi kini hampir semua orang mempunyai televisyen di rumah mereka, walhal mereka yang susah pun pasti punya sekurang-kurangnya sebuah televisyen 21 inci di rumah masing-masing. Contohnya, tontonlah sahaja program ‘Bersamamu’, fahamlah anda apa saya maksudkan. Televisyen adalah medium hiburan yang paling utama. Selain dari itu, ia juga adalah medium perkongsian maklumat, penyampaian maklumat, medium berkempen, serta paling penting sekarang sebagai medium penyampaian ilmu. Apa yang saya ingin fokuskan di sini hanyalah televisyen sebagai medium penyampaian ilmu.

Bagaimana sebuah televisyen yang tidak berinteraksi dengan manusia mampu menjadi sebuah medium pengajaran, sedangkan kita semua maklum bahawa untuk suatu pengajaran itu berjaya, kita memerlukan sebuah hubungan dua hala? Hakikatnya, sudah wujud TV pendidikan dan ianya diyakini berhasil membantu pelajar dalam pelajaran mereka terutamanya pelajar di sekolah. Memang benar, sebuah televisyen tidak akan pernah mampu menggantikan seorang mahupun separuh guru kerana hanya guru yang mampu mengajar, mendidik, dan menilai pelajar atau murid di sekolah. Namun, kita perlu faham bahawa televisyen kini lebih disukai untuk ditonton dan dilihat berbanding guru di sekolah (kecualilah guru itu seorang yang cantik atau kacak).

Oleh itu, kita perlu menerima televisyen sebagai salah satu alat bantuan pengajaran dan boleh menjadi bantuan tuisyen atau kelas tambahan percuma bagi mereka yang tidak berkemampuan mendapatkan kelas tambahan daripada pengajar-pengajar yang hebat namun masih memikirkan wang diatas segalanya.

Walaubagaimanapun, kecanggihan teknologi termasuklah televisyen dan internet masih belum mampu mengatasi atau mengubah sikap pelajar. Saya melihat sendiri adik saya dan kawan-kawannya walaupun telah dikurniakan pelbagai kemudahan yang jauh sangat beruntung berbanding saya dahulu masih enggan menggunakan peluang untuk menimba ilmu dengan mudah. Sebaliknya mereka hanya melihat kedua-dua media ini sebagai suatu bentuk hiburan sahaja. Ini juga berlaku kepada banyak pihak.

Maka, kesimpulannya, peluang untuk menimba ilmu hakikatnya sangat meluas dan hanya kita yang perlu rajin berusaha untuk memanfaatkan segala peluang yang ada. Serta, televisyen sebagai sebuah medium pendidikan di zaman ini bukanlah suatu perkara yang luarbiasa malah diyakini amat membantu semua pihak.

Wallahualam.